‘WOLK’ vrijwilliger, leuk om te doen

Op 4 augustus is het project WOLK in Boschveld van start gegaan, een theaterproductie van Lucas De Man. Het is een theatrale ontdekkingstocht van ‘wat je bent, naar wie je bent’. De bezoeker wordt ontvangen door een vrijwilliger die de spelregels uitlegt en toeziet dat alles prima verloopt. Een van de vrijwilligers is Selma Kromhout uit Boschveld. Selma vindt het leuk om met kunst in de weer te zijn en daarbij betrokken te zijn.

Selma noemt zichzelf beroepsvrijwilliger die met liefde en plezier een bijdrage wil leveren aan de samenleving, in welke vorm dan ook. Waarom gekozen voor WOLK?
Selma: “Het is een mooi project om te doen, want als je in de installatie gaat, ben je iemand. En WOLK is iets groots wat in onze wijk plaatsvindt, dat vind ik bijzonder. Het gaat erom om te ontdekken wie je bent. Het eerste wat ik zou zeggen is: ‘Ik ben Selma en ik ben schoonmaakster’ bijvoorbeeld. Je zegt nooit: ‘ik ben Selma en ik ben een heel aardige vrouw’. Dat doe je niet. En WOLK stimuleert je om dat te proberen te ontdekken. Het is een tocht door zes smalle donkere kamers. In iedere kamer heb je wel iets om over na te denken. Maar wat er precies gebeurt zeg ik niet. Je moet het zelf maar gaan ervaren.”

Stewardess

“Bij WOLK ben ik een soort van stewardess. Als ik beneden sta dan bewaak ik de tijd van de mensen die naar boven gaan. Daar moet iedere keer zes minuten tussen zitten, anders raakt de installatie van slag. Er nemen vier mensen tegelijkertijd plaats in de wachtkamer. Ik vertel de bezoeker dat hij/ zij goed naar het ‘virtuele’ meisje, met haar mooie zachte Belgische stem, moeten luisteren om de ontdekkingstocht te gaan ondernemen. Dat meisje zit in zo’n modern veegding. Ik geef hen audioapparatuur en een koptelefoon. En dan wens ik de bezoeker een fijne reis door het donkere gangenstelsel naar boven. Wanneer ik boven sta dan vind ik het belangrijk om te zien hoe mensen naar buiten komen én of ze wel naar buiten komen. Je weet maar nooit of mensen ergens zijn blijven steken. Het is echt de bedoeling dat ze naar buiten gaan. Ik zorg er tevens voor dat mensen die al eerder naar buiten zijn gekomen op het andere deel van het dak staan, zodat als je naar buiten komt je echt even alleen helemaal bent.

Spartaans

“Ik vind het heel leuk om te doen, hartstikke leuk zelfs. Ze hebben mij twee dagen per week ingeroosterd. Een dienst van half vijf ‘s middags tot half negen ‘s avonds of ‘s middags van half twee tot half vijf, of ‘s avonds van half negen tot elf uur ‘s avonds. We zijn altijd met meerdere vrijwilligers en wat mensen van de organisatie. O ja, laatst waren er twee mensen in de wachtkamer die opeens zeiden: ‘we willen niet meer’. Wie ben ik dan om te zeggen en nou de trap op. Als je niet wilt, moet je het niet doen! Maar het is wel bijzondere tocht, hoor! Om deze vrijwilligersklus te kunnen doen moet je wel een beetje Spartaans ingesteld zijn, immers de voorzieningen zijn minimaal, geen toilet en geen koffie. Ach, het hoort er allemaal bij!”

Dit artikel is verschenen in Buurtkrant Boschveld (jaargang 12, nummer 6, September 2016) 

Tekst: George van der Zan­de
Foto: Mi­chael Bö­gels